Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017

Αυθαίρετα

Ο Michael Crichton (μακαρίτης πλέον), γιατρός και συγγραφέας πολλών μπεστ-σέλερ (όπως το πολύ γνωστό Jurassic Park), γράφει σε κάποιο βιβλίο του ότι σε περιόδους κρίσεις σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν στιγμές εξαιρετικής ιδιοφυΐας όσο και στιγμές ανεξήγητης ανοησίας. Και όλες τις ενδιάμεσες βαθμίδες, θα πρόσθετα. Δεν προτίθεμαι να ταξινομήσω τις δημόσιες ‘στιγμές’ που κατέγραψα στον απόηχο της χθεσινής καταστροφής. Ωστόσο, ακούγοντας ότι η περιφερειάρχισσα Αττικής πρόκειται να καταθέσει μήνυση κατά παντός υπευθύνου για τις καταστροφές, θυμήθηκα τον βασιλιά Ξέρξη, που όταν η θαλασσοταραχή του χάλασε τη γέφυρα, από την οποία σκόπευε να περάσει από την Ασία στην Ευρώπη, διέταξε να μαστιγώσουν τον Ελλήσποντο. Δεν ξέρω αν η εν λόγω κυρία σκοπεύει να φραγγελώσει τα σύννεφα, το βουνό της λάσπης που κατέβηκε στα χαμηλά ή το δελτίο καιρού. Αν όμως έχει στο νου της το παράνομο μπάζωμα ποταμών και ρεμάτων, προφανώς αγνοεί ότι τα κάθε είδους αυθαίρετα κτίσματα στην Ελλάδα ποτέ δεν γκρεμίζονται, συνήθως για πολιτικούς λόγους, τους οποίους συμμερίζεται και η δική της παράταξη. Οι όποιες κατά καιρούς εξαγγελίες περί κατεδαφίσεων ακούγονται ως σύντομα ανέκδοτα, και συνήθως υποχωρούν με την καταβολή ενός σχετικού ‘αυθαιρετόσημου’, που καλύπτει τις άμεσες ανάγκες των ταμείων σε ρευστό. Για νά ’χουμε καλό ρώτημα, όσο δεν έβρεχε δεν την πείραζαν τα μπαζωμένα ρέματα ή αγνοούσε την ύπαρξή τους;
     Μια και ο λόγος περί αυθαιρεσιών, ας καταθέσω και μια ακόμη αυθαίρετη σκέψη. Μαζί με την απόλυτα ορθή κήρυξη εθνικού πένθους για τους χαμένους συνανθρώπους μας, μπορούμε να προχωρήσουμε και στην κατάργηση του εθνικού ονείδους των κάθε λογής καταλήψεων, ανούσιων εορτασμών (όπως ο αυριανός) και άλλων ευκαιριών για δημόσιο μπάχαλο; Ήδη το δύσμοιρο το Μετσόβιο έχει γίνει άντρο όχι μόνο ημετέρων αλλά και εισαγομένων αλητών από κάθε γωνιά της Ευρώπης. Σε ποιον θα καταλογισθεί το κόστος αποκατάστασης των ζημιών που θα προξενήσουν; Μπορούμε, εις μνημόσυνον των θυμάτων της πλημμύρας, να βγάλουμε την ατιμωρησία από τη ζωή του κράτους; Με άλλα λόγια, μπορούμε να γίνουμε μια στοιχειωδώς φυσιολογική χώρα;
     Ξέρω, πολύ αυθαίρετα σκέφτομαι...

1 σχόλιο:

Απόστολος-Γεώργιος Ι. Σοφός είπε...

Δυστυχώς, σ' αυτή τη χώρα η προτροπή είναι "ότι προλάβουμε" κι "ότι αρπάξουμε", λες και θα τα πάρουμε μαζί μας... Άφρονες, όπως λέει και το Γνωστό Ιερό Κείμενο...
Τα παιδιά του Επιμηθέα όμως δεν σκέφτονται, δεν προβλέπουν. Μόνο κλαίνε πάνω από τα χαλάσματα. Ίσως είχε δίκιο τελικά ο Ηράκλειτος όταν έλεγε πως "δεν είναι καλό για τους ανθρώπους να πραγματοποιούνται οι επιθυμίες τους"!