«Η αγάπη μακροθυμεί, δείχνει καλωσύνη. Η αγάπη δεν ζηλεύει, δεν υπερηφανεύεται, δεν φουσκώνει από αλαζονεία, δεν συμπεριφέρεται με απρέπεια, δεν είναι φίλαυτη και ιδιοτελής, δεν είναι ευέξαπτη, δεν θυμάται το κακό, δεν χαίρεται για το άδικο, αλλά χαίρεται για την αλήθεια. Πάντα σκεπάζει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει».
Και προσπαθώ να σκεφτώ πόσα και ποια δείγματα τέτοιας διαγωγής συναντήσαμε στη χθεσινή ‘προ ημερησίας’ συζήτηση (διάβαζε, επιεικώς, κοκορομαχία) των πολιτικών μας στη Βουλή για τη ‘διαφθορά’. Επειδή δυσκολεύομαι, κάθε προσφορά βοήθειας είναι δεκτή.
Ίσως η παρατήρηση αυτή απαντά εν πολλοίς στο ερώτημα γιατί τόσο λίγοι αληθινά Χριστιανοί ανακατεύονται με τον χώρο της πολιτικής.
2 σχόλια:
Προσωπικά, εδώ και χρόνια δεν τους παρακολουθώ καθόλου σε αντίθεση με ένα παρελθόν που τους έβλεπα μετά μανίας, ίσως και λόγω ειδικότητας. Μόνο που αυτό που εκπέμπουν δεν είναι πολιτική. Όπως και να 'χει, είναι η εικόνα όλων μας. Από τη δική μας κοινωνία προέρχονται και οι πολιτικοί και οι δάσκαλοι και οι ιερείς και οι αρχιερείς και όλοι οι επώνυμοι κι ανώνυμοι.
Όντως, απελπισία σκέτη η παρακολούθηση των φωνασκιών! Αποδεικνύεται πάντως ότι οι άνθρωποι απλώς παλεύουν για ψήφους, ουδεμία ιδέα περί αρετής έχουν.
Δημοσίευση σχολίου