Σε πρόσφατο άρθρο του στην Καθημερινή ο τέως Πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης επικρίνει τον θεσμό των εξεταστικών επιτροπών διότι αυτές συγκροτούνται από τους αρχηγούς των κομμάτων και περιλαμβάνουν μόνο βουλευτές που ακολουθούν την κομματική γραμμή, και συνήθως μάλλον συγκαλύπτουν παρά αποκαλύπτουν τις υποθέσεις που -- υποτίθεται -- εξετάζουν. Συμπεραίνει δε ότι στα κόμματα ισχύει η ‘ενός ανδρός αρχή’ και ότι οι βουλευτές δεν ψηφίζουν κατά συνείδηση, και προτείνει τα μέλη των επιτροπών να εκλέγονται με κλήρωση και όχι να ορίζονται από τους αρχηγούς.
Όλες αυτές οι ορθές διαπιστώσεις μου γέννησαν την εύλογη απορία: τόσα χρόνια που διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής ο συντάκτης του άρθρου τι έκανε για να αναμορφωθεί η δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων και να μην κυριαρχεί η ‘ενός ανδρός αρχή’; Δεν του προσάπτω προσωπική μομφή, αλλά έχουμε διαβάσει κατά καιρούς κριτικές διαφόρων συστημάτων (π.χ. κόμματα, Πανεπιστήμια) γραμμένες εκ του ασφαλούς, όταν πλέον δεν έχει να ζημιωθεί τίποτε από την αλήθεια ούτε ο κάθε γράφων ούτε ο χώρος που τον στεγάζει. Βλέπετε, εκείνη η ‘ενός ανδρός αρχή’ κρατάει τον καθένα στη θέση του, την οποία δεν παραδίδει εύκολα.
Κάποιος διαδικτυακός αναγνώστης αναρωτήθηκε γιατί ένα ανεξάρτητο όργανο όπως π.χ. το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν αναλαμβάνει τη διαλεύκανση τέτοιων υποθέσεων αντί για τις επιτροπές της Βουλής. Δυστυχώς συχνά το πολιτικό σύστημα αρνείται de facto σε ανώτατα δικαστικά όργανα εξουσίες που εκείνα ως εκ της φύσεώς τους έχουν. Όμως, αν το να παρεμβαίνει κραυγαλέα η εκτελεστική εξουσία στη δικαστική είναι ανεπίτρεπτο, εξίσου άθεσμο είναι να αφαιρεί δικαιοδοσίες από τη δικαιοσύνη. Αλλά βέβαια το πολιτικό κατεστημένο (κόμματα, κυβερνήσεις, βουλή) αφενός δεν θέλει να κρίνεται από άλλα όργανα (λες και η εκλογή από το λαό δίνει στους ‘αιρετούς’ άφεση αμαρτιών διαρκείας) και αφετέρου εισπράττει σεβαστές αμοιβές για συμμετοχή στις ‘επιτροπές’, που συνήθως δεν καταλήγουν σε κανένα ουσιαστικό και κοινά αποδεκτό συμπέρασμα. Το τελευταίο μάλιστα γεγονός γεννά το αυθόρμητο ερώτημα: τότε γιατί γίνονται; Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητη: χρήμα, κομματική αυτοπροβολή, και στάχτη στα μάτια των πολιτών.
Όλες αυτές οι ορθές διαπιστώσεις μου γέννησαν την εύλογη απορία: τόσα χρόνια που διετέλεσε πρόεδρος της Βουλής ο συντάκτης του άρθρου τι έκανε για να αναμορφωθεί η δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων και να μην κυριαρχεί η ‘ενός ανδρός αρχή’; Δεν του προσάπτω προσωπική μομφή, αλλά έχουμε διαβάσει κατά καιρούς κριτικές διαφόρων συστημάτων (π.χ. κόμματα, Πανεπιστήμια) γραμμένες εκ του ασφαλούς, όταν πλέον δεν έχει να ζημιωθεί τίποτε από την αλήθεια ούτε ο κάθε γράφων ούτε ο χώρος που τον στεγάζει. Βλέπετε, εκείνη η ‘ενός ανδρός αρχή’ κρατάει τον καθένα στη θέση του, την οποία δεν παραδίδει εύκολα.
Κάποιος διαδικτυακός αναγνώστης αναρωτήθηκε γιατί ένα ανεξάρτητο όργανο όπως π.χ. το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν αναλαμβάνει τη διαλεύκανση τέτοιων υποθέσεων αντί για τις επιτροπές της Βουλής. Δυστυχώς συχνά το πολιτικό σύστημα αρνείται de facto σε ανώτατα δικαστικά όργανα εξουσίες που εκείνα ως εκ της φύσεώς τους έχουν. Όμως, αν το να παρεμβαίνει κραυγαλέα η εκτελεστική εξουσία στη δικαστική είναι ανεπίτρεπτο, εξίσου άθεσμο είναι να αφαιρεί δικαιοδοσίες από τη δικαιοσύνη. Αλλά βέβαια το πολιτικό κατεστημένο (κόμματα, κυβερνήσεις, βουλή) αφενός δεν θέλει να κρίνεται από άλλα όργανα (λες και η εκλογή από το λαό δίνει στους ‘αιρετούς’ άφεση αμαρτιών διαρκείας) και αφετέρου εισπράττει σεβαστές αμοιβές για συμμετοχή στις ‘επιτροπές’, που συνήθως δεν καταλήγουν σε κανένα ουσιαστικό και κοινά αποδεκτό συμπέρασμα. Το τελευταίο μάλιστα γεγονός γεννά το αυθόρμητο ερώτημα: τότε γιατί γίνονται; Νομίζω ότι η απάντηση είναι αυτονόητη: χρήμα, κομματική αυτοπροβολή, και στάχτη στα μάτια των πολιτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου