Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

'Μπούλληδες'

Δεν έγραψα τίποτε για την θλιβερή υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη και την τραγική της κατάληξη, που ανέδειξε ως θέμα δημοσιότητος το bullying. Δυστυχώς η ελληνική γλώσσα αποδεικνύεται φτωχή μπροστά στο μέγεθος του φαινομένου που δεν μπορεί να περιγραφεί απλά ως ‘εκφοβισμός’. Αυτός ή αυτοί που το κάνουν θέλουν να προκαλέσουν στο θύμα ένα μίγμα φόβου, απαξίωσης, υποτέλειας, ταπείνωσης (όχι με την έννοια της αρετής), ντροπής, απώλειας κάθε αυτοσεβασμού, τελικά να το κάνουν να νιώθει ανάξιο να υπάρχει. Νταηλίκι, τραμπουκισμός, σαδισμός, τσαμπουκάς, όλοι οι όροι μπορεί να μας δώσουν μια οπτική γωνία του φαινομένου χωρίς να το φωτίζουν ολόκληρο. Γνωστό από χρόνια, αλλά χρειαζόταν να υπάρξει θύμα για να το συζητήσουμε.
     Δεν θάθελα να μπω στην ερμηνεία του φαινομένου, που μπορεί να έχει σχέση με το παρελθόν των δραστών, την ψυχική διεργασία του μεγαλώματος (growing up) και της ανάδειξης μέσω της υποταγής άλλων, ή και με ζωώδη ένστικτα κυριαρχίας μέσα σε μια στενή ή ευρύτερη κοινωνία. Ωστόσο, κάνω τη σκέψη ότι bullying και ‘μπούλληδες’ υπάρχουν εδώ και δεκαετίες σε σχολεία, πανεπιστήμια, γήπεδα... με την ανοχή και την ενθάρρυνση της επίσημης πολιτείας. Όταν δέκα τσογλάνια (συγγνώμη για την τουρκική) διαλύουν μια συνέλευση, διακόπτουν ένα μάθημα, χτίζουν την πόρτα του καθηγητή ή αδειάζουν σκουπίδια στο γραφείο του, αυτό δεν είναι bullying; Και όταν οι δράστες έχουν δεδομένη την ατιμωρησία και την κομματική υποστήριξη, δεν ενθαρρύνονται να κάνουν το ίδιο απέναντι σε όποιον δεν τους αρέσει;
     Πιθανώς βέβαια θα μου πουν κάποιοι ότι μπερδεύω το bullying με τον χουλιγκανισμό ή τον πολιτικό ακτιβισμό ή την αντιεξουσιαστική ταξική πάλη ή ό,τι άλλο. Μη με παρεξηγείτε: στην εποχή της μετονομασίας ζούμε.

1 σχόλιο:

ΑΠΟΣΤ-ΓΕΩΡ ΣΟΦΟΣ είπε...

ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ, ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ ή BULLYING;
Πιστεύει κάποιος ότι η ορολογία (ελληνική ή ξένη) έχει κάποια σημασία στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και ότι μπορεί να επηρεάσει τα όποια αποτελέσματα; Προσωπικά το πιστεύω ακράδαντα! Το όνομα ανθρώπου, ζώου ή πράγματος το χαρακτηρίζει και το προσδιορίζει και παράλληλα επηρεάζει και τη συμπεριφορά των άλλων απέναντί του.
Έτσι θα σας καλούσα να πάψουμε να χρησιμοποιούμε τον αγγλικό όρο "bullying" για τον εκφοβισμό, αντίθετα να προχωρήσουμε σε κάτι πιό ριζοσπαστικό: Να το αποκαλούμε με τον όρο που μέχρι σήμερα χρησιμοπούμε στη χώρα μας για όλα αυτά τα φαινόμενα: "ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ"! Για σκεφτείτε! Πόσο πιό άσκημα ηχεί να αποκαλέσετε τους εκφοβιστές/νταήδες "ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ". Πόσο άσκημος χαρακτηρισμός ηχεί στα αυτιά μας αυτός ο όρος!
Αντίθετα, όταν τον εκφοβιστή τον αποκαλούμε "Bully", ο όρος ηχεί ίσως και κάπως "εξωτικά" στα ελληνικά αυτιά μας και το απόβρασμα αυτό μπορεί ως ένα βαθμό να αισθάνεται και "ήρωας", σαν να κάνει κάποιο κατόρθωμα!
Προτείνω λοιπόν να χησιμοποιούμε για την περίπτωση τους ορους της δικής μας γλώσσας και μάλιστα τους πλεον αποκρουστικούς και απαξιωτικούς, ώστε να θίγονται οι παλιάνθρωποι και να αποθαρρύνονται. Ξέρετε κανέναν να χαίρεται να παραδεχτεί πως είναι ... τραμπούκος ή συμμορίτης;
Όχι λοιπόν BULLYING/BULLY/INTIMIDATOR, αλλά ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ/ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΣ, ΣΥΜΜΟΡΙΑ/ΣΥΜΜΟΡΙΤΗΣ κλπ.
Πάντως, προκαλεί τουλάχιστον προβληματισμό, το γεγονός ότι η σχετική με τον εκφοβισμό "συζήτηση" στην Ελληνική Βουλή διεξάχθηκε με ... άδεια έδρανα! "Μπράβο" τους!