Πολύς δημόσιος λόγος γίνεται πρόσφατα για τις ‘προμήθειες’ (επί το απλούστερον μίζες) στην αγορά οπλικών συστημάτων που ανακαλύφθηκαν (όλως τυχαίως...) επ’ εσχάτων των ημερών. Κι εδώ κομίζουμε ‘κάρβουνο στο Κάρδιφ’ ή χιόνι στις Άλπεις. Διότι εδώ και πολλά χρόνια έχει περιγραφεί στη διεθνή βιβλιογραφία από πολλά χρόνια το λεγόμενο ‘military-industrial complex’, δηλαδή ‘σύμπλεγμα στρατού-βιομηχανίας’, που περιγράφει τη διαπλοκή των δυο αυτών μερών (με την σύμπραξη, υποθέτω, και των πολιτικών που δρουν ως καταλύτες στην αντίδραση) ώστε να μεγιστοποιούνται τα οφέλη εκατέρωθεν. Έτσι, οι στρατιωτικοί ορίζουν τις ‘προδιαγραφές’ και τις ‘ανάγκες’ της άμυνας (συνήθως προς τα επάνω) και υπαγορεύουν τις παραγγελίες, τις οποίες στη συνέχεια εκτελούν οι βιομήχανοι, ‘αποζημιώνοντας’ και τους πρώτους για την συμβολή τους στη δική τους κερδοφορία.
Για να μην εξαιρούμε και τον δικό μας χώρο, σημειώνω ότι κατά απομίμηση του προηγουμένου έχει χρησιμοποιηθεί και ο όρος ‘medical-industrial complex’ (πρώτα στο πασίγνωστο περιοδικό The New England Journal of Medicine) για να περιγράψει τη σχέση ιατρικού κόσμου και βιομηχανίας. Στη χώρα μας δεν αγνοούμε ούτε τη μία ούτε την άλλη περίπτωση, αλλά βέβαια δεν είμαστε οι πρώτοι διδάξαντες: απλώς αντιγράφουμε ευσυνείδητα, βελτιωμένα και επαυξημένα τους άλλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου