Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Καρκινοβασίες

Η άρρωστή μου είναι 80 ετών. Έχει καρκίνο με μετάσταση στον πνεύμονα που διαβρώνει δυο σπονδύλους, και πονάει ανυπόφορα. Δεν βρίσκεται μεν σε τελικό στάδιο, αλλά θεραπευτικά είναι μετέωρη. Από τότε που τελείωσε τη χημειοθεραπεία της οι ογκολόγοι διέκοψαν τις σχέσεις μαζί της. Για τους πόνους της πηγαίνει από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Στο ερώτημα «Τι μπορώ να κάνω;» η απάντηση είναι κάθε φορά μια νέα συνταγή για παυσίπονα, χωρίς αποτέλεσμα πλέον. Κανείς δεν της μίλησε ποτέ για ανακουφιστική ακτινοθεραπεία.

Κι εγώ που της το πρότεινα, τι κατάλαβα; Από τα τρία δημόσια νοσοκομεία που διαθέτουν ακτινοθεραπευτικά τμήματα στη Θεσσαλονίκη, στο ένα (Θεαγένειο) της απάντησαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, χωρίς άλλες εξηγήσεις. Στο δεύτερο (ΑΧΕΠΑ) έχουν προσωπικό και εξοπλισμό, αλλά περιμένουν την άδεια λειτουργίας του τμήματος από τον ‘Δημόκριτο’, εδώ και δεν ξέρω πόσους μήνες. Το τρίτο (Παπαγεωργίου), όπως πληροφορήθηκα, δεν έχει τεχνολόγους ακτινοθεραπείας, και γι’ αυτό έπαψε να παίρνει καινούργιους ασθενείς. Η λύση που απομένει; Προσφυγή σε ιδιωτικό θεραπευτήριο που κάνει ακτινοβολίες, με την ανάλογη χρέωση φυσικά.

Κάποτε πρέπει να αρχίσουμε στη χώρα αυτή να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όχι μόνο υστερούμε απελπιστικά στην ανάπτυξη της ανακουφιστικής φροντίδας για τους καρκινοπαθείς (κάτι που διαθέτει ακόμη και η Ουγκάντα), αλλά αφήνουμε να υπολειτουργούν και οι υπάρχουσες δομές και υπηρεσίες. Πριν αρχίσω να χτυπώ το κεφάλι μου στον τοίχο από τη σύγχυση, ποιά πόρτα να προτιμήσω: του Ιατρικού Συλλόγου; Του Υπουργείου Υγείας; Ή μήπως του Εισαγγελέα υπηρεσίας;
[Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ 24/12/2009]

5 σχόλια:

ΑΠΟΣΤ-ΓΕΩΡ ΣΟΦΟΣ είπε...

Με θλίψη θυμάμαι παλιά μου περίπτωση σαρκώματος ,αλακών μορίων που χειρουργήσαμε 3 φορές, λόγω υποτροπής κατά την περίοδο αναμονής για ακτινοθεραπεία...
Η ασθενής απεβίωσε, ακτινοθεραπεία δεν έγινε ποτέ. Αν στην πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα υπάρχει μείζον θέμα, στην επαρχία η ακτινοθεραπεία αποτελεί πρακτικώς ουτοπία...

Λήμνος είπε...

Του Εισαγγελέα Υπηρεσίας. Ζούμε σ' ένα έγκλημα διαρκείας...

ΑΠΟΣΤ-ΓΕΩΡ ΣΟΦΟΣ είπε...

Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν λύνεται με τον εισαγγελέα...
Απαιτεί μεγάλη σοβαρότητα και σχεδιασμούς. Και κυρίως, να μην ασχολούμαστε με δευτερεύοντα θέματα, αλλά με τα σημαντικά. Το "δυστύχημα" είναι ότι η ακτινοθεραπεία δεν αφήνει τεράστια κέρδη (όπως η χημειοθεραπεία) και από την άλλη απαιτεί κάποιες σημαντικές υποδομές. Κάποτε όμως θάπρεπε ν' αρχίσουμε...
Εγώ είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως "τα λεφτά υπάρχουν", αρκεί βεβαίως να μην "τα τρώμε", αλλά και να μην τα σπαταλάμε...
Π.χ. Έχει κανείς αναρρωτηθεί πόσο μας κόστισε και μας κοστίζει η δήθεν αποκέντρωση του ΕΣΥ με τη δημιουργία αυτών των τεράστιων γραφειοκρατικών οργανισμών (που δεν προσφέρουν τίποτα εκτός από γραφειοκρατία και καθυστερήσεις) οι οποίοι αρχικά ονομάστηκαν ΠΕΣΥ, μετά ΠΕΣΥΠ και αργότερα ΔΥΠΕ;
Αλλά βλέπετε, τα χρήματα του λαού εύκολα τα σκορπούν οι εκάστοτε κυβερνήτες...

John Skabardonis είπε...

Antoni -- sobaro to problima pou perigrafeis.
Sta edw meri syxitane autes tis meres na epitrapei i Marixouana gia farmakeutikous skopous - lene oti boi8aei na katapraynei toun ponous twn karkinopa8wn - den to polypisteuw, alla pou 3ereis?

Α. Παπαγιάννης είπε...

Ομολογώ ότι μόλις επέστρεψα από μια πολύ καλή εκτέλεση του "Μεσσία" του Χαίντελ, και δεν νιώθω άνετα να γίνω κακός...
"Ες αύριον τα σπουδαία!"