Τα οικονομικά και οι φόροι μας απασχολούν, εκόντες άκοντες, όλους. Είτε διότι υποχρεωνόμαστε κάθε τόσο να πληρώνουμε, είτε διότι ‘την πληρώνουμε’ όταν κάποιοι άλλοι δεν πληρώνουν. Μου πέρασε λοιπόν η ακόλουθη ιδέα και τη βγάζω προς τα έξω για... διαβούλευση. Θα χρησιμοποιήσω ένα υποθετικό παράδειγμα για κατανόηση (μη δοκιμάσει κανείς να ελέγξει την ακρίβεια των αριθμών). Έστω ότι κάποιος δηλώνει μέσα σε ένα δεδομένο οικονομικό έτος εισόδημα 25.000 Ευρώ, και ότι μέσα στο ίδιο έτος πληρώνει 3000 Ευρώ ως φόρο εισοδήματος για το προηγούμενο έτος, 500 Ευρώ ως φόρο ακίνητης περιουσίας και άλλα 500 Ευρώ για περαιώσεις προηγουμένων ετών (είπαμε, υποθετικά νούμερα). Εφόσον τα τρία αυτά ποσά (3000 + 500 + 500 = 4000 Ευρώ) καταβάλλονται ως άμεσοι φόροι στο κράτος, δεν μπορούν να θεωρούνται ως καθαρό (= φορολογητέο) εισόδημα. Η κοινή λογική--και η φορολογική δικαιοσύνη-- απαιτούν να αφαιρέσουμε τα ποσά αυτά, βάσει των αποδείξεων καταβολής, από το ακαθάριστο εισόδημα και να φορολογήσουμε στη συνέχεια αυτό που μένει ως καθαρό (21.000 Ευρώ στο παράδειγμά μας). Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιοι θα μείωνε σημαντικά τα έσοδα του κράτους, ωστόσο πιστεύω ότι θα αποτελούσε μια πράξη στοιχειώδους δικαιοσύνης, αν θέλετε και ένα κίνητρο για τον φορολογούμενο να επιδιώκει να πληρώνει τους εκκρεμείς φόρους, μια και τα ποσά θα εκπίπτουν από το εισόδημά του. Σε έσχατη ανάλυση, ακόμη και ένα δόλωμα για ψηφοφόρους (που τόσο τους κυνηγούν τα κόμματα όταν τους έχουν ανάγκη).
Και μια σχετική παρατήρηση: στο λογαριασμό του κινητού τηλεφώνου διαβάζω: Τέλος κινητής τηλεφωνίας (= έσοδο του κράτους) και δίπλα ΦΠΑ 19% ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΤΕΛΟΥΣ. Τι άλλο απέμεινε; Μήπως ΦΠΑ και επί του φόρου εισοδήματος; Μπορεί κανείς να το εξηγήσει αυτό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου