Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

‘Ιδού μακαρίζομεν τους υπομένοντας…’

Τις τελευταίες εβδομάδες ‘υπόδειγμα ελάβομεν της κακοπαθείας και της μακροθυμίας’ τον Στέλιο. Κουβάλησε αγόγγυστα επί μια ζωή ένα φορτίο αρρώστιας που καθένας μας θα το χαρακτήριζε σταυρό και θα έλεγε ‘παρελθέτω απ’ εμού’. Μας δίδαξε πολλά με τη σιωπή και με την αθόρυβη παρουσία τόσο του ίδιου, όσο και της πιστής συζύγου που εκπλήρωνε δίπλα του τον ρόλο του Σίμωνα του Κυρηναίου. Επιστρέφοντας από ολιγοήμερη απουσία έμαθα ότι ο Στέλιος είχε αναχωρήσει πλέον για την αιωνιότητα. Εκεί όπου δεν υπάρχει πλέον ‘χρεία υπομονής’, όπου ‘οι δίκαιοι αναπαύονται από των κόπων αυτών’. Κρατώ την ανάμνησή του, και την υπόμνηση πάνω στην πόρτα του δωματίου του ότι οι μικρές χειρονομίες μπορούν να σημαίνουν πάρα πολλά για τους ‘υπομένοντας’. Στέλιο, σ’ ευχαριστούμε για το υπόδειγμά σου.


Δεν υπάρχουν σχόλια: