Θα ήταν ντροπή να περάσει και η σημερινή μέρα χωρίς μια αναφορά—τόσο επίκαιρη στις μέρες μας—στον πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνα που σαν χτες, πριν 104 χρόνια, πληγώθηκε θανάσιμα υπερασπιζόμενος την ελληνικότητα της γης στην οποία γεννηθήκαμε και ζούμε, και της οποίας το όνομα εγκαταλείψαμε τόσα χρόνια στην αυθαίρετη ‘χρησικτησία’ των βορείων γειτόνων μας. Έχοντας όλα τα προσόντα και την κοινωνική αίγλη να παραμείνει ο ‘πλούσιος και διάσημος’ αξιωματικός Παύλος Μελάς της πρωτεύουσας, των σαλονιών και των δεξιώσεων, προτίμησε να τα ανταλλάξει όλα αυτά με την κάπα του αντάρτη Μίκη Ζέζα στα βουνά και τα χωριά της Δυτικής Μακεδονίας, για να κρατήσει άσβεστη την ιδέα της ελευθερίας. Αν δεν έχουμε το ηθικό ανάστημα να του μοιάσουμε, τουλάχιστον ας μη ξεχνούμε το όνομα και την προσφορά του, ιδίως όταν ‘διαβουλευόμαστε’ για την εκάστοτε ‘πρόταση’ του ειδικού διαμεσολαβητή. Είπαμε άραγε ποτέ σ’ αυτόν τον κύριο ποιος ήταν ο Παύλος Μελάς;
1 σχόλιο:
Από τις πιό συγκινητικές μορφές της σύγχρονης ιστορίας μας!
Δεν έχει σημασία το τι λένε, το τι σκέφτονται και το τι κάνουν οι ξένοι... Σημασία έχει η δική μας αποφασιστική στάση. Το δίκιο είναι δικό μας και δεν το απεμπολούμε:
Ίλα τα ελληνόπουλα θα έπρεπε να διαβάζουν "Τα μυστικά του βάλτου" της αθάνατης Πηνελόπ[ης Δέλτα...
Δημοσίευση σχολίου